Dagtrip naar Nalahia maandag 8 oktober

Dag lieve familie en vrienden,

Maandagochtend tegen 07.45 uur zijn wij eindelijk vertrokken naar Nalahia op het eiland Nusalaut. Nalahia is de geboorteplaats van de vader van moeders kant: opa Jonadab Haurissa. Hier komt dus oorspronkelijk de familie van mijn moeders kant vandaan. Voorgaand aan onze reis, heeft Tante Mary voor ons allen gebeden.

Nalahia is één van de 7 dorpen van het eiland Nusalaut. Andere dorpen zijn Sila, Leinitu, Titawaai, Abubu, Akoon en Ameth. Op Nusalaut zijn er alleen dorpen met een christelijke geloofsachtergrond. In Saparua zijn er twee Moslimdorpen: Kulur en Siri-Sori Salam.

De boot die wij voor deze reis huren met buitenboordmotor komt uit Itawaka. Dit heeft oom Kané gisteravond kunnen regelen. Eigenlijk zouden wij al om 07.00 uur vertrekken. De boot staat vlakbij het huis van Om Kané en Tante Mary. Het is nog geen 100 meter lopen naar het strand en de zee. Omdat er geen aanlegsteiger is worden Mammie en Albert opgetild. Albert heeft geen teenslippers mee genomen en loopt de hele dag dus met die gesloten schoenen rond. Ik ben wel erg blij, dat er teenslippers bestaan. Bijna iedereen loopt trouwens op teenslippers. Meer dan 80 % van het schoeisel bestaat uit teenslippers. Tante Dolly, Oom Kané en ik stappen al bootje badend de boot in. Er is proviand mee genomen door Tante Dolly voor onze bestuurders voor tussen de middag al wij bij de familie zijn.

Op foto 277 worden wij op het strand van Nolloth uitgezwaaid. Verder door genummerd zijn er dan foto's van de heenreis en van Nalahia zelf.

Ook Nalahia ligt heel prachtig aan de zee en heeft een hele mooie baai, waar je invaart om verder aan te leggen. Er is wel een aanlegsteiger, want sinds bijna een jaar kan je met een grote ferry van de plaats Liang op het eiland Ambon naar Nalahia en vandaar uit verder door naar Ceram, naar de plaats Masohi. Het landschap is erg glooiend.

Wij leggen niet aan bij deze aanlegsteiger. Met als gevolg dat Mammie en Albert weer uit de boot getild moeten worden. Ik word door oom Jonadab uit de boot getild. De ondergrond is rotsachtig met scherpe punten, waardoor blootsvoets afstappen afgeraden wordt. Als je goed om je heen kijkt zie je zwerfvuil en ook glasscherven. Tante Dolly en Oom Kané waden wel door het water heen, net als oom Jonadab. Ook voor onze reis naar Nalahia is er niet eerst telefonisch afgestemd. Toevallig is oom Jonadab aan het vissen, vlakbij onze aankomstplek. Hij heeft oom Kané als vaste begeleider uit Nolloth herkend en heeft Mammie reeds herkend. Mammie zag meteen dat het oom Jonadab was, die aan het vissen was. Tante Dolly en oom Kané dachten van niet. Albert en ik hoeven niets te denken, want wij hebben oom Jonadab nog nooit eerder gezien.

Onze ojang de vader van opa Jonadab heet Joseph en heeft drie zonen: opa Jonadab als oudste, opa Johannis en opa Thido. De familie van opa Jonadab woont in Nederland. Onze opa Jonadab is getrouwd met oma Josina Leatemia en heeft 6 kinderen. 5 meisjes ( Tante An, wijlen Tante Til, Mammie / tante Juul, Tante Etty en Tante Etha ) en 1 jongen oom Jan
Haurissa. De meeste kinderen wonen in Middelburg.

Opa Johannis is de vader van oom Jonadab. Hij is al vroeg overleden, hij hij een vrouw met vier kleine kinderen achterlaat. De kinderen zijn: Tante Josina getrouwd met oom Mickey Hetharie, oom Jonadab getrouwd met Tante Dans Titiheru, oom Thido getrouwd met ..Lewrissa ( hij woont in Ambon Stad) en Tante Margretha getrouwd met ... Wattimury van Titawaai. Zij woont in Titawaai. Oom Jonadab, die zich zelf liever oom John laat noemen, zal mij nog de juiste namen door geven, als ik de volgende keer langer op Nalahia zal zijn. Mammie weet het in ieder geval allemaal niet zo precies meer. In ieder geval niet de juiste voornamen.
Van opa Thido zijn alleen nog twee zonen in leven oom Ezau, die zwaar lichamelijk gehandicapt is na een hersenbloeding ( CVA) en oom Henk.

Onze opa en oma hebben de familie in Nalahia altijd trouw geldelijk ondersteund de opvoeding van de neven en nichten op Nalahia. Zo is er ook een ouderlijk huis, waar oom Jonadab en Tante Dans niet meer dagelijks verblijven. Tante Dans moet voor haar werk regelmatig op Ceram zijn in Masohi en is daar dan in de kost. Oom Jonadab heeft een tweede huis op het eiland Ambon in Passo voor zijn studerende kinderen.

Het is dus echt een gelukstreffer, dat wij beiden thuis aan treffen nu. Tante Dans heeft een vrije dag vandaag. Ons middagmaal staat al vast, want oom Jonadab heeft voor ons verse vis gevangen.

Als je aanlegt in Nalahia zie een hele hoge lange trap, voordat je Nalahia binnen treedt. Deze trap heeft minstens een vijtig tot zestigtal treden als het niet meer is. Met financiële hulp uit Nederland van 1 familie is deze trap deels gerenoveerd, waardoor de beklimming makkelijker verloopt. Nalahia is dus echt op een heuvel gebouwd. Voordat je aanmeert zie je duidelijk de kerk van Nalahia aan je rechterzijde.

Als wij aankomen, begint het net zachtjes te regenen. Het is de eerste dag sinds onze vakantie dat het overdag regent. Ook vannacht schijnt het in Nolloth ook geregend te hebben, maar hier heb ik niets van gemerkt. Het zijn in ieder geval geen langdurige regenbuien en omdat de grond vanwege de warmte snel opdroogt, merk je haast niet dat het nu regent. De parapluis, die mee genomen zijn als bescherming tegen de zon op de heenreis hebben nu een andere functie gekregen. Vanwege de regen schuilen wij even bij de wasplaats van Nalahia. Aan stromend water is in Nalahia duidelijk geen gebrek. Vanuit de bergen is een kunstmatige kleine waterval gemaakt. Er is een aparte wasplaats voor de dames en een aparte wasplaats voor de heren. 3 kleine jongens hebben de grootste lol tijdens hun douchebeurt en springen na zich ingezeept te hebben het water in. Albert maakt foto's en de kinderen vinden dit alleen prachtig. Zij willen direct mee kijken naar het eindresultaat. Oom Jonadab is naar huis gerend om meerdere parapluis te scoren, maar eigenlijk blijkt dit niet zo nodig te zijn. Vlak bij de weg doen huisvrouwen de was. De trappen op, vindt Mammie erg vermoeiend. De trappen aflopen naar beneden gaat haar veel beter af. Er zijn veel meer oudere mensen, die net als ons nu net naar boven gaan in een rustig tempo of juist net naar beneden lopen. Als wij boven zijn, gaat de weg verder stijgend omhoog. De weg bestaat uit allemaal betonplaten, waar soms wat scheuren in zitten. Om iedere paar huizen staan er openbare watertappunten geplaatst. Dit is gebeurd met behulp van de vereniging Kumpulan Nalahia in Nederland voor de mensen in Nalahia zelf. Ook in Nalahia geldt, dat mooie huizen afgewisseld worden door slechte woonvoorzieningen, een bouwval is dan soms nog een eufemisme. De mooie huizen zijn vaak met behulp van familie in Nederland in deze huidige staat gebracht. Soms is de familie echt terug gekeerd om daar in hun thuisland van oorsprong hun oude dag door te brengen. Ook kan het zijn, dat het ouderlijk huis zo opgeknapt is, dat je er naar westerse maatstaven goed kan vertoeven als je op vakantie gaat naar Indonesië naar je familie.

Als wij later door Nalahia lopen richting de familiegraven en de warm waterplaats Air Penas zien wij onder anderen de mooie en prachtig onderhouden huizen van wijlen Tante Naomi Hetharie - Tapilatu( Hoogkerk), van wijlen Tante Carla Haurissa ( Hoogeveen ) en het huis horend bij wijlen oom Noes Haurissa ( Assen).

Op weg naar het huis van oom Jonadab kom je langs de kerk. Bij de kerk slaan wij links af. Bij de kerk wordt er hard gewerkt. Men is de buitenmuren aan het schilderen. Bung Deddy Haurissa herkent ons en loopt meteen naar Maamie toe. Hij is speciaal naar Nederland gekomen vorig jaar om de Nalahiagemeenschap in Nederland om financiële steun te vragen. De kerk in Nalahia moest nodig gerenoveerd worden. Alle families - volwassenen is gevraagd om geld bij te dragen voor deze renovatie. Al snel heeft men het benodigde deel uit Nederland bij elkaar kunnen verzamelen. Nu is de renovatie in een ver gevorderd stadium reeds gerealiseerd. Bung Deddy wil ons graag even ook binnen rond leiden, zodat wij kunnen zien wat men heeft kunnen doen met de financiële steun uit Nederland. Mammie heeft er wel voor gezorgd, dat alle kinderen Munster een bijdrage voor de renovatie van de kerk in Nalahia hebben gestort. Albert maakt weer mooie foto's van de huidge staat van de kerk voor het thuisfront.

Voor 14 december 2007 moeten de werkzaamheden aan de kerk zijn afgerond. Men is nu bezig met het verplaatsen van de kerkklok. Deze krijgt nu een andere plaats. Binnen in de kerk is men al klaar met het onderhoud. Bung Deddy laat ons nog een fuwelen kleedje met gouden kruis zien, die over het spreekgedeelte van de predikant hangt op de begane grond. Dit is vroeger / jaren geleden een gift geweest van onze oma. Het kleed doet dus nog steeds dienst in de kerk.

In december 2007 verwachten de mensen in Nalahia een grote groep vakantiegangers uit Nederland. Al meer dan 150 mensen hebben hun komst al aangemeld. Op 14 december 2007 wordt de pela-verwantschap met het dorp Waraka ( ik weet niet of dit Ceram is) weer extra stevig aangehaald. Het pelaschap is al een eeuwen oude traditie in de Molukken. Pela verwantschappen gaan dorpen met dorpen aan. Zowel in goede als in slechte tijden horen pela's elkaar te ondersteunen. Er zijn diverse pela- verwantschappen. Vroeger mochten pela's niet met elkaar trouwen. In Nederland vindt de eerste en de tweede generatie dit nog steeds zo. Ik ben verrast, dat ik in Indonesië nu ook andere geluiden hoor. Daar vindt men de beperkingen van het pelaschap ( het niet met elkaar mogen trouwen) een " ouderwetse " traditie, waarbij je als bevolking je niet door kan ontwikkelen. De pela-verwantschap aanhalen - verstevigen is juist een beweging om de traditie nog verder in ere te herstellen.
Mij is gevraagd de ogen goed de kost te geven. Ook op de Molukken zou het nu gebruikelijk zijn dat pela's met pela's trouwen zonder dat hierop straffen volgen van onze ojangs en moyangs, de voorouders.

Het is nu bijna 19.00 uur, dus ik ga er mee stoppen. Ik ben met de angkutan kota - de minibus van Latuhalat naar Ambon stad gekomen en moet op tijd weer thuis zijn. Albert hebben wij vandaag naar Jakarta uitgezwaaid. Met de zelfde plane is ook Hila Gang - Munster uit Jakarta aan gekomen. Vanavond is er een benefietactie voor de zondagschoolkinderen in Seri met o.a. Katreji ( een Molukse dans). Om geld te winnen dien je een toegangskaart te kopen en ook wordt verwacht, dat je eten koopt vanavond. Hilda zal door haar zwager eerst bij bung Ferry en tante Ance aankeren, wannner wij gezamenlijk naar Seri zullen gaan. Van Seri zelf kan Hilda niet veel zien, omdat het al donker is. Vannacht heeft het weer flink geregend. Overdag is het weer warm en vandaag drukkend. Nu Albert weg is heb ik een kamer voor mij alleen.

Volgende keer zal ik het verhaal over Nalahia afmaken. Ik weet nog niet wanneer dit lukt! Ik lees goed al jullie reacties en vertel het ook door aan Mammie en Albert! Omdat ik mijn mail verder niet kan openen, lukt het mij niet om ieders reactie persoonlijk per mail af te handelen. Wij vinden het in ieder geval fijn te merken, dat jullie allemaal zo met ons begaan zijn.

Liefs en groeten van Mammie - de familie Seluhollo en nu dus ook Hilda uit Ambon en Gerard.