Jakarta - Bandung - Jakarta

Dag allemaal,

Het is nu vrijdagnacht in Jakarta, 02.15 uur als ik eindelijk tijd heb om de foto's op internet te plaatsen bij het vorige bericht.
Wij hebben een internetwerkplek gevonden niet ver weg van opa's huis. 24 uur per dag geopend en niet al te duur: 10.000 Rupiah is nog geen 1 Euro per uur.Ik ben al vanaf 04.30 uur op, dus ben nu bijna 22 uur in de weer. Belangrijk is, dat de foto's nu nog verstuurd worden.

Met het versturen van de vakantiekaarten is het niet helemaal goed gegaan. Een deel heeft wel een vakantiekaart ontvangen en een ander deel van de familie en vrienden niet.Ik heb wel nieuwe kaarten en postzegels gekocht, maar weet niet wie ik wel of niet een kaart heb gestuurd. Van Nico heb ik wel een nieuw adressenbestand gevonden, maar ik weet nu niet wie ik een nieuwe kaart moet sturen. Helaas, I am sorry, voor iedereen, die normaliter wel een vakantiekaart ontvangt. In Ambon ben ik ongeveer 80 geschreven kaarten kwijt geraakt. Ik kan niet meer na gaan hoe. Ik dacht zelf in hotel Amans, maar zij hebben daar niets gevonden. Ook heb ik zelf een Tellkomkaart kwijt gemaakt met een nieuw nummer. Verder ben ik gelukkig niets verloren. Ik heb nog een halve dag te gaan.

Zoals gewoonlijk wordt er in Jakarta vroeg opgestaan. Als ik om 05.00 uur op sta, zijn er al 3 mensen onder de douche: mandi geweest.

Nico moet maar even snel door de foto's en een selectie plaatsen. Want niet alle foto's zijn goed gelukt. Ook hier heeft het de afgelopen dagen regelmatig geregeld. In het Taman Safari - Safaripark in Cinsuaru regende het tijdens ons bezoek. Zonder het zonlicht worden de foto's gauw grauw.

Gisteren zijn wij 's morgens eerst met oom Bert en Tante Ciska en dochter Angel naar KLM Cargo geweest in Tangerang. Omdat er file is onderweg, duurt een reis van normaal 45 minuten twee keer zo lang.

Bij KLM Cargo hebben wij onze overgewicht aan bagage geregeld. Er is maar liefst 47 kg overgewicht. In Nederland op de heenreis kost 1 kg overgewicht 30 Euro. Zou dus een zeer kostbare geschiedenis worden. Gelukkig weet oom Bert een alternatieve oplossing. Een neef van zijn vrouw heeft dit een keer zo geregeld, oom Bert zelf nog niet.

Oom Bert heeft bij zijn familie nagevraagd, wiens naam hij het beste kan noemen. Onze komst is ook al gisteren door de neef voor aangekondigd. Oom Bert moet de naam van Bapak Budhi noemen. Als wij bij het desbetreffende loket aangekomen zijn, vraagt oom Bert naar Pak Budhi. Dat blijkt de man aan de andere kant van het loket te zijn.

Het regelen van de vracht duurt ruim 2 en halve uur. Voor elke onderdeel van de handeling om tot afhandeling te komen bestaat een loket. De procedure om tot fahandeling te komen is verder niet bekend en telkens wordt maar een deel van de sluier opgelicht van deze niet transparante procedure.Gelukkig heeft oom Bert veel geduld en blijft hij vriendelijk en tactisch. Bij het eerste onderdeel - het eerste formulier worden wij nog door Pak Budhi geholpen. Iedere keer vraagt oom Bert wat nu weer de volgende stap is om tot afhandeling te komen. Achter elk loket werken 4 mensen aan 1 formulier. Alles oogt heel bureaucratisch en inefficiënt. Soms is een loket onbezet, omdat er gebeden dient te worden. Wij zijn al vanaf 10.00 uur bezig als om 12.00 uur ook een deel van de noodzakelijke loketten al op pauze is.

Voor elk onderdeel vraagt men apart geld, wat vooraf nog niet bekend is. Ook moeten wij bij de klantendienst zijn o.a. Dit kan men voor ons regelen voor 350.000 Rupiah. Als oom Bert afdingt wil men het wel voor 300.000 Rupiah = ongeveer 24 Euro doen. Oom Bert geeft aan niet zo veel geld te hebben en vraagt hulp wat nodig is als wij dit in eigen hand doen. Achteraf blijken wij zelf 30.000 Rupiah = ongeveer 2,5 Euro kwijt te zijn voor dit onderdeel. Iedereen moet je geld geven: de mensen het overgewicht op een pallet plaatsen. Ook moet het formulier elders ondertekend worden. Omdat wij niet weten waar dit gebeurd wordt dit onderdeel afgekocht voor 10.000 Rupiah. Oom Bert vraagt zich af of dit onderdeel wel elders afgehandeld wordt en niet gewoon in het zelfde gebouw en misschien wel op dezelfde afdeling. Iedere werknemer probeert inventief aan meer geld te komen. Alleen de baas , Pak Budhi wil geen extra geld aan nemen vanwege de familierelatie met oom Bert. Wij mogen blij zijn, dat dit dus in 2 en een half uur geregeld is en wij bijv. niet weg gestuurd zijn om de volgende weer terug te komen voor stempels of weet ik wat.


Vooraf heeft Tante Sonny voor dozen
gezorgd. Het ovegewicht bestaat voor een derde uit kenarienoten voor de verschillende families van de familie uit Nolloth. Verder zijn er de nodige souvenirs ingeslagen en hebben wij ook kleding laten maken in Indonesië. Albert heeft voor ons ook al een deel mee genomen van de souvenirs. Tante Ciska en oom Dolf hebben gisterenavond laat de drie dozen voor ons geplakt, geadresseerd en van touw voorzien. Het overgewicht wordt per vliegtuig naar Nederland gebracht. Wij betalen ongeveer 650.000 Rupiah = ongeveer 54 Euro voor 47 kilo. Dit is verhoudingsgewijs niet veel. Alleen heb ik weer een voorbeeld gezien van inefficient en ineffectief werken. Gelukkig kan ik dit ongenoegen wel uiten naar oom Bert als er geen andere bij zijn. Mammie vindt dat ik mij maar aan het systeem moet aan passen. Ik ben immers nu in Indonesië en hier werkt het helaas zo. Tuurlijk weet ik, dat ik mij aan dit systeem moet aan passen en dat ik niets bereik met mij op te winden over de situatie. Maar ik blijf mij wel verbazen over hoe het systeem werkt. En gelukkig is er nog onze tactische oom Bert, die er ook moe van wordt, maar heel vriendelijk blijft en weet wanneer er weer geld toe geschoven moet worden (in het reëele). Hij blijft in ieder geval de mensen toe lachen en vraagt slim om hulp voor de juiste vervolgstappen. De mensen bij de
Röntgenfotoband presteren het bijv. om ons te vragen of wij dit al geregeld hebben.

Vandaag zijn wij in Bandung geweest.
De route er heen gaat over een tolweg - heel mooi door het glooiende landschap met veel sawa's en ander natuurschoon.
Wij hebben geprobeerd om Usi Sjennie Nanlohy - Munster op te zoeken. Zij is helaas niet thuis: uit met de vrouwenbond tot morgenmiddag. Wel ontmoeten wij haar man oom Thijs ( Matthijs) Nanlohy.

Vanavond zijn wij in Jakarta ook bij usi Sonja Tuhatu - Munster geweest en dochter
Baby ( Elise). De familie Tutuarima kent usi Sonja goed en hebben voor ons het juiste adres opgevraagd. Sonja is een dochter van Karel Munster en Non Salhuteru, de Munsterfamilielijn Dokkum en Goningenstad. Omdat het nu al kwart voor drie in de nacht is zal ik er zo bijna ophouden. Voor morgenmiddag eten wij bij oom Bert en Tante Iris. Tante Lipstick en Gerson wachten geduldig op mij.

Het eten met Hilda, Aristo, bung Ferry, Tante Ciska, Tante Sonny en Mammie in Café Restaurant Hotel Gran Melia, Jalan Kuningan depan Kedutaan Belanda ( voor het Nederlands Consulaat) was gisterenavond heel chique en stijlvol. Er was een heel lux buffet met voor ieder wat wils. Het is ook heel gemoedelijk en gezellig. Hilda heeft voor Mammie en mij cadeautjes mee genomen. O.a. een fotoboek van Seri, kalenders met foto's uit het fotoboek en haar eigen reisvesrlag naar Ambon in het engels en ook voorzien van foto's. Mammie heeft stof gekregen om er een rok van te laten maken. Een volle aangetrouwde neef van Hilda is mee, Chandra. Chandra heeft in de jaren 80 als pilot bij de Garuda gewerkt en heeft toen jaarlijks in Doesburg bij ons thuis gelogeerd samen met zijn vrouw Hedy ( volle nicht van Hilda en Peter). Hedy was stewardess bij de Garuda en is helaas aan strumakanker overleden.Chandra woont nu al 10 jaar in Taiwan. Mammie heeft een hele tijd al niets meer van hem vernomen en is blij verrast dat hij met Peter mee is gekomen. Ook bung Ferry Seluhollo is er. Hij is gisteren al in Bandung geweest en vertrekt a.s. maandag weer naar Latuhalat.

Wij vertrekken zaterdagnamiddag om 17.00 uur en hopen zondagmorgen om 04.30 uur weer veilig in Nederland te landen.

De komende week ben ik nog vrij en zal ik in Frankrijk de foto's nog van uitleg voorzien.

De foto's plaatsen gaat nu gelukkig veel sneller als op Ambon. Ik weet nu zelf hoe het moet, maar blijf afhankelijk van een snelle internetverbinding.

Heel veel liefs en hartelijke groeten van Hilda en Aristo, Peter en Herlina, de gehele familie Tutuarima, Mammie Juul Munster - Haurissa en Gerard / Joshua.